به گزارش هورموند، این راهکار می‌تواند توسط هر شرکتی که برای نخستین بار توانسته موضعی را برای محصولش در بازار به دست آورد، مورداستفاده قرار گیرد. شعار “لی وایز”، “شلوار جین اصیل” نمونه خوبی از این نوع تعیین موقعیت است. لی وایز با شعار خود روشن می‌سازد که محصولش اصیل است و گرایش طبیعی مردم را که هر محصول نخست را اصیل می‌دانند و محصولات بعدی را تنها تقلیدی از محصول اولیه ارضاء می‌کند.
- همچنین در بسیاری محصولات دیگر نیز مشاهده کرده‌ایم؛
- کوکاکولا: این‌یک نوشابه واقعی است!
- کمل: این‌یک سیگار واقعی است!
- سانکا: شما نمی‌توانید رقیب یک محصول اصیل باشید!
“ما محصولی اصیل هستیم” معمولاً تعیین موقعیت بسیار پرسودی است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که اولین‌های هر محصولی معمولاً سهم بیشتری از بازار را نسبت به رقبای بعدی به خود اختصاص می‌دهند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که قوانین طبیعی در مورد تکامل بازار صدق می‌کند. قانون سوم و چهارم “بوستون کالسلینگ گروپ” نشان می‌دهد که اولین نام تجاری در طولانی‌مدت دو برابر سهم بازار دومین، و چهار برابر سهم بازار سومین را به خود اختصاص می‌دهد.
قانون “هندری کورپوریشن” می‌گوید اولین نام تجاری در ابتدا ۱۰۰ درصد بازار را به خود اختصاص می‌دهد. دومین نام تجاری که به بازار می‌آید، اولین کمی عقب‌نشینی کرده و ۷۰ درصد بازار به آن تعلق می‌گیرد، درحالی‌که دومین نام تجاری بیش از ۳۰ درصد سهم بازار را انتظار ندارد و سومین نام تجاری از یک محصول امیدوار است ۱۱ درصد سهم بازار را کسب کند.
“رابرت بازل” به‌اندازه گیری سهم بازار ۵۰۰ کمپانی پرداخت و دریافت که ۷۰ درصد بازارها، ۳۳ درصد سهم خود را به اولین‌های بازار، ۱۹ درصد را به دومین‌ها، ۱۲ درصد را به سومین‌ها و ۷ درصد را به چهارمین‌ها می‌بخشند.